Het is maandag 5 november, 10 voor 12 en ik loop door het bos. Ik loop en loop zonder een plan, geen strategie, geen doel en geen focus. En het bevalt me wel. De strategie en focus op mijn bedrijf maakt mij dat ik verder weg raak van mezelf. Ik doe meer vanuit mijn hoofd en ik wil juist iemand zijn die vanuit mijn hart de dingen doe en bepaal. Mijn motto is dan ook:

Volg je hart want dat klopt

Dit zeggende voel ik aan alles dat mijn bedrijf ook echt gebaad is aan een strategie en focus. Zo heb ik mijn ideale klant, de moeder. Veerkracht voor je kind wil alle kinderen laten schitteren. En ik ben van mening dat elke verandering die je wilt zien bij jezelf begint. Veel moeders die ik spreek willen meer rust en vanuit verbinding met zichzelf opvoeden. Dus ook grenzen stellen en duidelijk zijn naar jezelf hoort daarbij. Dat is lastig, want je wil je kind niet te hard aanpakken. Maar mag jij jezelf dan wel hard aanpakken. De lat altijd hoog leggen voor jezelf. Omdat dit van je verwacht wordt. Altijd het beste geven en meer dan dat. Weet je hoe vermoeiend dat is. Veerkracht voor je kind. Eigenlijk is dat voor iedereen die het beste voor een ander voor heeft. Want hoe makkelijk is het om jezelf weg te cijferen. Een ander belangrijk maak dan jezelf. De 1 uit dit in boosheid naar zichzelf of naar degene die je dicht bij staat en de ander en de ander doet wat een ander wil en schikt zich in. Soms ben ik eigenwijs en geef ik ook workshops aan een andere doelgroep. Omdat ik vind dat iedereen wat heeft aan de oefeningen vanuit het Rots en Water programma.

Alleen nu ben ik in de war en rij een andere route naar huis en ik parkeer mijn auto bij een bos. Ik ga op zoek naar antwoorden. Ik denk ook gelijk zal ik ze wel vinden want bomen zeggen immers niets terug en ik heb geen duidelijke vraag. Oké dan maar gewoon even lopen, bewegen is altijd goed. Ik loop en besluit alleen te kijken en te luisteren. Wat mij opvalt zijn de bomen die oud en kaal zijn en toch nog stevig staan. Waarom hebben ze die laten staan denk ik? Ze zijn oud en hebben geen functie meer. Ik realiseer mij dat ik er wat van vindt en schrik daarvan. Ik heb mijn conclusie al klaar voor die bomen.  Er zijn een heleboel bomen, dat is meestal in een bos en mij vallen precies die bomen op die kaal zijn, scheef staan en alleen staan. Hoe langer ik ernaar kijk hoe meer ik bewondering krijg voor deze boom. Hij staat er wel en valt op. Hij heeft stevige noesten en straalt wat uit. Ik ben blij dat ze er zijn. Dat ze niet weggehaald zijn. Ik spot er nog meer. Zo loop ik door en denk aan de workshop die ik zojuist heb gegeven. Het gaat over innerlijk leiderschap. Solliciteren op jouw manier. Het grootste deel van de mensen was tussen de 50 en de 60 jaar schat ik.

Twee keer 45 minuten heb ik ze laten proeven van de Rots en Water oefeningen. Rots staat voor opkomen voor jezelf, beslissingen maken en nee zeggen. Water staat voor vriendschap , samen en praten. Het is een weerbaarheidstraining voor kinderen en volwassenen. In het bos neem ik de tijd om te evalueren. Wat ging er goed. Dat het vanzelf ging. Ik was mijzelf en ik genoot tijdens de workshop. Alle oefeningen die ik voor me zag heb ik gedaan. Het stevig staan, de focusoefeningen, de oefening met de grenzen en de bijbehorende afweeroefening. De oefening met je houding heeft weer veel losgemaakt in de groep. Mijn punt om meer te luisteren naar je lichaam is overgekomen om zo duidelijk te zijn naar jezelf en naar de ander. Creëer je eigen ruimte. In de pauze word ik aangesproken. Mensen delen hun verhaal. Er is herkenning en er is blijdschap. Dit heb ik nodig om weer verder te kunnen.  Ik vind het fijn om te horen. Ook leg ik uit dat het mogelijk is dat je snel weer in je ouder gedrag terugvalt. Als je overtuigingen en ingesleten patronen terug blijven komen. Ik vertel ook dat je hier ook wat aan kan doen.  Alle antwoorden zitten al in jou. Jij weet precies wat nodig is. En ik kan je daarmee helpen. Ik help jou om datgene wat in de weg zit op te sporen, op te ruimen en te vervangen voor iets wat wel helpt. Zo heb ik mijn hardnekkige gevoel van afwijzing opgespoord en vervangen. Ik kan je vertellen dat dit gevoel niet helpend is in het ondernemerschap. Ook niet in het schrijven van brieven en in de opvoeding van mijn kinderen. Door dit gevoel op te sporen en te vervangen is het mij gelukt om mijzelf en mijn bedrijf serieus te nemen. Ik denk daar aan terug terwijl ik door het bos loop. Ik voel me gelukkig dat ik uit mijn hoofd kan en meer mijn lichaam kan inzetten om daar te komen waar ik wil. De zon schijnt op de bladeren en het bos lijkt nu wel van goud te zijn. Ik zie een pad. Het lijkt zo ver weg en toch wil ik daarheen. Ik heb een doel, dat voelt fijn. En net terwijl ik daaraan denk gaan de sirenes af. Het is 12 uur en het is de 1ste maandag van de maand. Wat een geweldig lawaai. Van alle kanten hoor ik de sirenes. Het geeft mij kracht en ik begin harder te lopen en zet krachtige stappen. Ik moet nog een heel eind, er lijkt geen einde aan te komen. Toch wil ik naar een bepaald punt. Terwijl de sirenes niet meer loeien loop ik iets rustiger.

Ik bedenk mij wat beter mocht gaan van deze workshop. Elke keer als ik wat ging vertellen koste mijn dit veel energie. Voor mijn gevoel bleef ik praten en het maakte mij letterlijk zwakker. Ik beloof mijzelf om langer de tijd te nemen om tot mijzelf te komen. Mijn adem was laag en ik stond stevig en ik mag mijn focus nog meer op mijzelf richten. Om vanuit daar er te zijn voor de ander.

Ongeveer 20% van de oefeningen gingen niet zoals gepland. De boodschap was wel goed overgekomen. 80% van de oefeningen gingen fantastisch. Vroeger zou ik blijven kijken naar die 20% die mis ging. Of anders gezegd die ik graag anders zou willen zien. En nu denk ik. Voor nu heb ik gegeven wat ik kon. Ik heb laten zien dat niet alles vlekkeloos hoeft te gaan om een mooie en informatieve workshop te geven met veel interactie. Wat een boswandeling allemaal kan doen. Zo startte ik met het gevoel dat ik niet tevreden was over bepaalde oefeningen, ik ben blij dat ik een rustmoment voor mezelf heb genomen.

Ik besluit om te keren en loop een ander pad op. Ondertussen loop ik steeds dieper het bos in dat ik de weg terug niet meer helder voor geest heb. Ik zie een buizerd. Wat een krachtige vogel vind ik dat en er dwarrelen eikenblaadjes naar beneden. Ik pak er 1 op samen met een dennenappel. Ik loop verder en vertrouw erop dat ik mijn weg terug zal vinden. Ik moet gelijk aan klein duimpje denken en bedenk me ook dat ik geen steentjes heb achtergelaten. Ik loop verder en zie de oude ‘afgedankte’ boom. Deze oude boom herken ik. Ik zie geen afgedankte boom, ik zie een wijze boom. En ik zie er nog 1, ik krijg er lol in. Dit zijn de bomen die ik heb bestudeerd en die ik heb geprezen om hun standvastigheid en dat ze hun plekje in het bos absoluut verdienen. Ik vind makkelijk de weg terug naar mijn auto.

Het eerste wat ik mij bedenk is om alle mooie mensen te bedanken van vanmorgen. Voor hun levenswijsheid en dat ze mij de weg mogen wijzen. Ze hebben het lastig om werk te vinden. Sommigen zijn er van overtuigd dat ze vanwege hun leeftijd afgedankt worden. Deze overtuiging beïnvloed ongemerkt hun houding, hun gedrag en ook hun toon in het schrijven van een sollicitatiebrief. Door te gaan zitten en te schrijven vanuit het gevoel dat je al uitgenodigd bent voor een gesprek geeft dit een extra boots aan je brief. Je voelt je lekker en straalt dit uit. De woorden die je kiest krijgen een andere lading. Door te geloven in jezelf zal je zien dat wat je schrijft een andere betekenis krijgt. Ga er goed voor zitten. Span je kracht aan in je buik en adem rustig naar je buik. Focus op wat je wilt en je zal het krijgen. En als je het niet krijgt bedenk dan bij jezelf het is oke, alleen wat ik voor ogen heb is ook oke. En vanuit deze gedachte lukt het om de situatie te accepteren. Om in het hier en nu te zijn. Hulp te vragen indien nodig en met een goed gevoel naar bed te gaan. Ook ik heb mijn ups-and-downs en dat mag. Zonder licht is er geen donker. Zonder vallen kan je niet opstaan. Bij deze bedank ik alle lieve en enthousiaste mensen die er vanochtend waren en als je toekomstige werkgever een recensie wil over jouw inzet, dan wil ik die wel geven! Stuk voor stuk hebben jullie mij laten zien dat alles in jou zit. En ik gun werkgevers ook medewerkers die al wat hebben gezien van het leven. Stuk voor stuk zijn jullie de ankerstukken die de jongere garde de weg mogen wijzen. Zonder woorden, alleen door jullie zijn brengt een stuk rust en vertrouwen met zich mee. En zit er nog wat bij jou in de weg dan help ik jou graag om dat te vervangen voor iets wat je wel helpt. Ik nodig je uit voor een gratis gesprek van een half uur. Geef ik je gelijk 2 tips die je direct kan toepassen in de praktijk. Het enige wat je hoeft te doen is mijn nummer in te toetsen: 0627148466

Fijne dag en zie je het even niet meer zitten, een boswandeling is gratis en doet mij beseffen dat ik ontzettend tevreden ben over wie ik ben en wat ik doe.

Vera Hagen