Als ouder wil ik mijn kinderen zo goed mogelijk begeLEIDEN in deze mooie, maar ook ingewikkelde wereld. Dus ook in het duidelijk zijn naar elkaar. Niet de hele tijd dwars liggen. Heel eerlijk, 2 jaar geleden ging dat een stuk ingewikkelder dan nu. Ik ben erachter hoe dit komt.

Zoals zoveel vrouwen ben ik ook heel druk met het zorgen in het algemeen. Zorgen dat je kinderen het aan niets ontbreekt. Zorgen dat ze voor zichzelf kunnen opkomen. Zorgen dat ze ook meebewegen. Zorgen dat ze op tijd overal komen. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik was dus heel erg aan het zorgen. Zorgen is overigens een prachtige kwaliteit van de vrouw. Maar wordt dit te veel dan gaat het tegen je werken. Dan krijg je kopzorgen en je kunt zelfs de ontwikkeling van de ander tegenhouden. Met een Rots en Water oefening heb ik dit aan den lijve mogen ervaren.

De oefening ging als volgt:
Je bent met zijn 2en en je neemt 2 ballonnen die even groot zijn.
De ballonnen hou je tussen je in en je houdt ze omhoog met platte handen tegen de ballon.
Er is een leider en een volger. Degene die volgt doet dit met de ogen dicht. (je mag het eerst proberen met de ogen open)
Het is belangrijk dat je dicht bij jezelf blijft. Je adem is laag naar je buik. Hierdoor lukt het beter om in verbinding te zijn met de ander. Vind je het spannend, dan span je de kracht in je buik iets aan.

Ik mocht de leider zijn en liep eerst langzaam, dat ging goed. De ander liep met me mee. Ik rende naar achteren en de ander ging mee. Maar toen ik naar voren ging rennen (de ander moest dus in zijn achteruit) ging het niet goed. We bleven gewoon wandelen tot mijn grote ongenoegen. “Best eng natuurlijk om naar achteren te rennen” dacht ik nog. Ik vroeg aan de ander waarom zij niet ging rennen. Toen gaf ze aan dat ik haar geen reden gaf om mee te rennen. Ik maakte het haar makkelijk. Met andere woorden ik was niet duidelijk genoeg.

Ik vroeg me af hoe het komt dat ik niet duidelijk genoeg was. Mijn intentie was er wel om te rennen. Toen wist ik het. Ik wou het de ander niet moeilijk maken, want misschien zouden de ballonnen vallen. Dus ik hield me in. Ik hield me in met de reden dat ik voor de ander wou zorgen. Weet je wat ik met mijn gedrag eigenlijk zeg: Je kan het niet, ik help je wel. Wat zegt dit eigenlijk over het vertrouwen wat ik in de ander heb.Precies ik had geen vertrouwen in de ander. Toen ik dit van mij af kon schudden ben ik gaan rennen. Ik dacht alleen nog aan het rennen en aan mijzelf. Door naar mijn buik te ademen. Hierdoor lukte het beter om aan te geven waar we heen gingen. De ander rende naar achteren en de ballonnen vielen niet. Doordat ik duidelijk was kreeg ik de ander mee.
We hebben heel wat afgerend met de ballonnen.