Ik ben Vera Hagen, geboren in Soest en moeder van 2 kinderen, Jim en Lois. Al heeeel lang samen en toch pas 11 jaar getrouwd. Sinds 5 jaar heb ik volmondig gekozen voor mijzelf. Dankzij de spiegel die mijn kind mij liet zien. En dankzij mezelf, dat ik bereid was om hierin te kijken.

Ik merkte op dat mijn kind (toen 4 , 5 jaar) steeds vaker last had van boze buien, snel op de kast zat en angst had om iets fout te doen. Ook wel faalangst genoemd. Een tekening maken lukte pas na 30 ‘mislukte’ pogingen. Voor zichzelf opkomen lukte wel, alleen pas als hij zo boos was. En dat uitte zich in een te harde duw naar zijn vriendje die met de schrik vrij kwam. Met boze mama’s als gevolg.

Ik deed mijn best om alles zo goed mogelijk te doen. Ik zorgde dat alles zo goed mogelijk was geregeld. Dat er weinig obstakels waren (ik was op weg om een curling ouder te worden). Thuis, op het werk en op sociaal vlak was ik heel druk, hierdoor was er weinig tijd voor mijzelf. (Of was dit juist de bedoeling). Het frustreerde mij dan ook dat mijn goede zorgen niet het gewenste effect had. Ik werd er doodmoe van. Met als gevolg….humeurig en vaak korte lontjes.

Ik zocht naar mogelijkheden om mijn kind te helpen. Daar zit het probleem, dus ook de oplossing dacht ik toen. Mijn kind moest hulp krijgen, logisch toch. Tot iemand tegen me zei, zie je wat er gebeurd. As je zo doorgaat krijg je ook hetzelfde terug. Hoe doe ik dan? (blinde vlek!). Na wat zelfreflectie zag ik het….ik zoek inderdaad altijd bevestiging. Ik twijfel over teveel dingen. Ik zie beren op de weg en maak mij te veel zorgen. Ik vind het lastig om keuzes te maken. Ik wil alles goed doen en….ik wil echt geen fouten maken.

Dit was precies de spiegel die mijn kind mij liet zien. Waarom zag ik dat niet eerder! Mijn wens voor mijn kind; dat hij niet zo bang hoeft te zijn, meer in zichzelf mag geloven, fouten mag maken, lekker zichzelf mag zijn , mag onderzoeken naar zijn talenten en vooral nieuwsgierig zijn in alles wat komen gaat. Dit  was ook mijn eigen wens…..en toen begin mijn zoektocht naar MIJZELF.

Wat heb ik veel mogen leren. Waarom reageer ik zoals ik reageer. Wat mag ik nog gaan zien. Wat mag ik aan eigen emoties nog aankijken en opruimen. Wat is wel helpend en wat niet. Dit alles heeft geresulteerd in Geloof….in mijZelf.  Mijn kind liet het zien aan mij waar ik nog aan mocht werken.

En raad eens hoe het nu met mijn kind gaat…..hij maakt makkelijk contact, heeft zelfvertrouwen en durft om hulp te vragen. Soms is er nog wel eens een traan als iets niet gaat en dat is helemaal oke.

Het was een proces, maar wauw wat heb ik veel mogen leren. En kijk eens waar ik nu sta. Ik geef weerbaarheidstrainingen aan ouders en kinderen. Ik mag ouders begeleiden om hun kind het allerbeste te geven. Namelijk hun allermooiste Zelf. Zodat ook zij rustig en neutraal kunnen reageren op het ‘ongewenste’ gedrag van hun kind. Samen met handvatten uit de kindercoaching, het projectiemechanisme uit de Jungiaanse psychologie en mijn ervaring help ik jou en je kind aan meer veerkracht, zelfvertrouwen en zelfinzicht.

Ik ben Vera en trots op wie ik ben en wat ik doe.
Ik ben blij dat ik niet meer alles direct hoef te begrijpen.
Ik ben nog wel eens besluiteloos en geïrriteerd.
Ik ben enthousiast, betrokken en nieuwsgierig.
Ik hou van pure chocola met hazelnoten, wandelen met mijn hondje Kwintie,
kanoën met mijn gezin.
Ik hou van gezelligheid met man, kinderen, vrienden toastjes en een 0% biertje.

Liefs Vera